پروتکل روتینگ داخلی پیشرفته (EIGRP)

eigrp چیست؟

EIGRP یک پروتکل روتینگ وکتور فاصله هیبریدی است که توسط Cisco Systems توسعه یافته است. این پروتکل به طور پیش فرض برای پیاده سازی پروتکل روتینگ IP در شبکه های سازمانی بزرگ استفاده می شود. EIGRP مزایای پروتکل های روتینگ وکتور فاصله و پروتکل های روتینگ حالت پیوند را برای ارائه همگرایی سریع، ثبات بالا و عملکرد بهینه ترکیب می کند.

اصل عملکرد EIGRP

• شبکه های خودمختار (AS): یک شبکه خودمختار گروهی از شبکه ها است که توسط یک سازمان واحد اداره می شود و سیاست های روتینگ مشترکی را مدیریت می کند؛
• سیستم های خودمختار مرزی (ABR): یک سیستم خودمختار مرزی یک مسیریاب است که بین دو شبکه خودمختار مختلف ارتباط برقرار می کند؛
• جدول های همسایه: هر مسیریاب در EIGRP یک جدول همسایه را حفظ می کند که شامل آدرس های همسایه آن، فاصله تا آنها و بهترین مسیر بعدی برای هر مقصد را نشان می دهد؛
• به‌روزرسانی‌های وکتور فاصله: مسیریاب‌ها در EIGRP از به‌روزرسانی‌های وکتور فاصله برای به اشتراک‌گذاری اطلاعات روتینگ خود با همسایه‌های خود استفاده می‌کنند؛
• به‌روزرسانی‌های وکتور فاصله شامل آدرس مقصد، فاصله تا آن و بهترین مسیر بعدی را نشان می‌دهند؛
• الگوریتم دیکسترا: الگوریتم دیکسترا برای محاسبه مسیرهای کوتاهترین فاصله بین هر جفت مسیریاب در شبکه استفاده می شود.

EIGRP مزایای متعددی نسبت به پروتکل های روتینگ دیگر ارائه می دهد، مانند:

• همگرایی سریع: EIGRP به سرعت به مسیرهای بهینه پس از تغییر توپولوژی شبکه می رسد؛
• ثبات بالا: EIGRP در برابر حلقه های روتینگ و تغییرات توپولوژی مقاوم است؛
• عملکرد بهینه: EIGRP عملکرد بالایی را در شبکه های بزرگ ارائه می دهد؛
• پشتیبانی IPv6: EIGRP از IPv6، پروتکل شبکه نسل بعدی، پشتیبانی می کند.

EIGRP یک پروتکل روتینگ قدرتمند و انعطاف پذیر است که برای طیف گسترده ای از شبکه ها مناسب است. این پروتکل انتخاب ترجیحی برای شبکه های سازمانی بزرگی است که به دنبال یک پروتکل روتینگ سریع، پایدار و با عملکرد بالا هستند.

مزایای EIGRP

• همگرایی سریع: EIGRP از الگوریتم DIJKSTRA برای محاسبه مسیرهای بهینه استفاده می کند که این امر باعث همگرایی سریعتر آن نسبت به پروتکل های روتینگ وکتور فاصله می شود.
• ثبات بالا: EIGRP از پروتکل DUAL برای جلوگیری از حلقه های روتینگ استفاده می کند.
• عملکرد بهینه: EIGRP از چند معیار مختلف برای محاسبه مسیرهای بهینه استفاده می کند که این امر باعث بهبود عملکرد آن در شبکه های بزرگ می شود.
• پشتیبانی IPv6: EIGRP از IPv6، پروتکل شبکه نسل بعدی، پشتیبانی می کند.

معایب EIGRP

• پیاده سازی پیچیده تر: پیاده سازی EIGRP پیچیده تر از پروتکل های روتینگ وکتور فاصله است؛
• احتمال آسیب پذیری بیشتر به حملات: EIGRP ممکن است نسبت به پروتکل های روتینگ وکتور فاصله بیشتر در برابر حملات آسیب پذیر باشد.

هنگامی که یک مسیریاب EIGRP راه اندازی می شود، ابتدا یک جدول همسایه برای خود ایجاد می کند. این جدول شامل آدرس های همسایه، فاصله تا آنها و بهترین مسیر بعدی برای هر مقصد را نشان می دهد.

پس از ایجاد جدول همسایه، مسیریاب EIGRP به اشتراک گذاری اطلاعات روتینگ با همسایه های خود شروع می کند. این اطلاعات شامل آدرس مقصد، فاصله تا آن و بهترین مسیر بعدی را نشان می دهد.

هر مسیریاب EIGRP از الگوریتم دیکسترا برای محاسبه مسیرهای کوتاهترین فاصله بین هر جفت مقصد در شبکه استفاده می کند. این محاسبه بر اساس اطلاعات روتینگ دریافت شده از همسایه ها انجام می شود.

هنگامی که یک تغییر در توپولوژی شبکه رخ می دهد، مسیریاب های EIGRP به سرعت به مسیرهای جدید همگرا می شوند. این امر به دلیل استفاده از الگوریتم DIXSTRA و پروتکل DUAL است.

پیکربندی پروتکل eigrp بر روی روترهای سیسکو

برای پیکربندی EIGRP بر روی روترهای سیسکو، باید دستورات eigrp در سیسکو را دنبال کنید:

1. شماره سیستم خودمختار (AS) را تعریف کنید.

هر شبکه EIGRP باید یک شماره AS داشته باشد. این شماره یک شناسه منحصر به فرد برای شبکه است و برای جلوگیری از حلقه های روتینگ استفاده می شود.

برای تعریف شماره AS، از دستور زیر استفاده کنید:

router eigrp as-number

به عنوان مثال، برای تعریف شماره AS 100 برای یک روتر، از دستور زیر استفاده می کنید:

router eigrp 100

2. شبکه های مورد نظر را تبلیغ کنید.

برای اینکه یک روتر EIGRP شبکه ای را تبلیغ کند، باید آن شبکه را به جدول روتینگ خود اضافه کند.

برای اضافه کردن یک شبکه به جدول روتینگ، از دستور زیر استفاده کنید:

network network-number

به عنوان مثال، برای اضافه کردن شبکه 192.168.1.0/24 به جدول روتینگ، از دستور زیر استفاده می کنید:

network 192.168.1.0 0.0.0.255

3. همسایگان EIGRP را پیکربندی کنید.

برای اینکه دو روتر EIGRP بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، باید همسایگان EIGRP باشند.

برای پیکربندی همسایه EIGRP، از دستور زیر استفاده کنید:

neighbor ip-address

به عنوان مثال، برای پیکربندی روتر R1 به عنوان همسایه روتر R2، از دستور زیر استفاده می کنید:

neighbor 192.168.1.2

4. تنظیم معیارهای مسیریابی را تنظیم کنید.

EIGRP از چندین معیار مختلف برای محاسبه مسیرهای بهینه استفاده می کند. می توانید این معیارها را با استفاده از دستور زیر تنظیم کنید:

metric weights weight-1 weight-2 …

به عنوان مثال، برای تنظیم وزن پهنای باند به 10 و وزن تأخیر به 20، از دستور زیر استفاده می کنید:

metric weights 10 20

مثال در اینجا یک مثال از پیکربندی EIGRP بر روی دو روتر سیسکو آورده شده است:

R1#

router eigrp 100

network 192.168.1.0 0.0.0.255

neighbor 192.168.1.2

metric weights 10 20

R2#

router eigrp 100

network 192.168.1.0 0.0.0.255

neighbor 192.168.1.1

metric weights 10 20

در این مثال، هر دو روتر شماره AS 100 را دارند. روتر R1 شبکه 192.168.1.0/24 را تبلیغ می کند و روتر R2 به عنوان همسایه روتر R1 پیکربندی شده است. هر دو روتر از وزن های 10 و 20 برای محاسبه مسیرهای بهینه استفاده می کنند.

اگر اطلاعاتی در مورد لایسنس سیسکو ندارید پیشنهاد می شود به صفحه مربوط به آن مراجعه شود.

مراحل پیکربندی EIGRP بر روی روترهای سیسکو

1. شماره سیستم خودمختار (AS) را تعریف کنید.
2. شبکه های مورد نظر را تبلیغ کنید.
3. همسایگان EIGRP را پیکربندی کنید.
4. تنظیم معیارهای مسیریابی را تنظیم کنید.

EIGRP، RIP و OSPF سه پروتکل روتینگ پرکاربرد در شبکه های IP هستند. هر پروتکل دارای نقاط قوت و ضعف خاص خود است.

EIGRP یک پروتکل روتینگ وکتور فاصله هیبریدی است که توسط Cisco Systems توسعه یافته است. این پروتکل مزایای پروتکل های روتینگ وکتور فاصله و پروتکل های روتینگ حالت پیوند را برای ارائه همگرایی سریع، ثبات بالا و عملکرد بهینه ترکیب می کند.

RIP یک پروتکل روتینگ وکتور فاصله ساده است که برای شبکه های کوچک و متوسط ​​مناسب است. این پروتکل از یک الگوریتم تبادل مسیر ساده برای به اشتراک‌گذاری اطلاعات روتینگ با همسایه‌ها استفاده می‌کند.

OSPF یک پروتکل روتینگ حالت پیوند است که برای شبکه های بزرگ و پیچیده مناسب است. این پروتکل از یک الگوریتم تبادل مسیر مبتنی بر حالت پیوند برای به اشتراک‌گذاری اطلاعات روتینگ با همسایه‌ها استفاده می‌کند.

جدول زیر مقایسه ای از EIGRP، RIP و OSPF را ارائه می دهد

drive_spreadsheetصادر کردن به «کاربرگ‌نگار»

نقاط قوت EIGRP

• همگرایی سریع: EIGRP از الگوریتم DIXTRA برای محاسبه مسیرهای بهینه استفاده می کند که این امر باعث همگرایی سریعتر آن نسبت به پروتکل های روتینگ وکتور فاصله می شود.
• ثبات بالا: EIGRP از پروتکل DUAL برای جلوگیری از حلقه های روتینگ استفاده می کند.
• عملکرد بهینه: EIGRP از چند معیار مختلف برای محاسبه مسیرهای بهینه استفاده می کند که این امر باعث بهبود عملکرد آن در شبکه های بزرگ می شود.
• پشتیبانی IPv6: EIGRP از IPv6، پروتکل شبکه نسل بعدی، پشتیبانی می کند.

نقاط ضعف EIGRP

• پیچیدگی پیکربندی: پیاده سازی EIGRP پیچیده تر از پروتکل های روتینگ وکتور فاصله است.
• احتمال آسیب پذیری بیشتر به حملات: EIGRP ممکن است نسبت به پروتکل های روتینگ وکتور فاصله بیشتر در برابر حملات آسیب پذیر باشد.

نقاط قوت RIP

• سادگی: RIP یک پروتکل روتینگ ساده است که پیکربندی و مدیریت آن آسان است.
• کارایی: RIP از الگوریتم تبادل مسیر ساده ای استفاده می کند که باعث کاهش مصرف پهنای باند می شود.

نقاط ضعف RIP

• همگرایی کند: RIP از یک الگوریتم تبادل مسیر ساده استفاده می کند که باعث همگرایی کند آن می شود.
• عدم ثبات: RIP در برابر حلقه های روتینگ آسیب پذیر است.
• محدودیت های اندازه شبکه: RIP فقط می تواند شبکه هایی با حداکثر 15 hop را پشتیبانی کند.

Ospf چیست؟

نوعی پروتکل برای ایجاد ارتباط بین روترها است که با استانداردهای بسیار قدرتمند با مقیاس های جهانی طراحی شده است و به برند خاصی ارتباط ندارد.

نقاط قوت OSPF

• ثبات: OSPF در برابر حلقه های روتینگ مقاوم است.
• مقیاس پذیری: OSPF می تواند شبکه های بزرگ و پیچیده را پشتیبانی کند.
• پشتیبانی از ویژگی های پیشرفته: OSPF از ویژگی های پیشرفته ای مانند توزیع مجدد مسیر، توپولوژی خلاصه و مسیرهای نابینا پشتیبانی می کند.

نقاط ضعف OSPF

• پیچیدگی پیکربندی: پیاده سازی OSPF پیچیده تر از پروتکل های روتینگ وکتور فاصله است.
• مصرف پهنای باند: OSPF از الگوریتم تبادل مسیر پیچیده تری استفاده می کند که باعث افزایش مصرف پهنای باند می شود.

نتیجه گیری

EIGRP، RIP و OSPF هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. انتخاب پروتکل روتینگ مناسب برای یک شبکه خاص به عوامل مختلفی از جمله اندازه شبکه، پیچیدگی مورد نیاز، و نیازهای عملکردی بستگی دارد.

در صورتی که شما هم تجربه ای در این زمینه دارید در قسمت نظرات با پایه ریزان به اشتراک بگذارید.